Görmüyorlar mı;
- Tüm canlıların rızkını kim veriyor
- Bu rızıkları ete, yağa, göze ve kulağa kim dönüştürüyor?
- Gözlerin görmesini ve kulakların duymasını kim sağlıyor?
İşte bu duyu organları, tek bir varlıkta sapasağlam ve kompleks bir mekanizmaya sahiptir. Düşünün bir kere; Kudreti İlahi, böylesi bir mekanizmayı milyonlarca varlıkta nasıl oluşturmuştur?
“De ki: Size gökten ve yerden kim rızık veriyor? Ya da kulaklara ve gözlere kim hakim bulunuyor? Ölüden diriyi, diriden de Ölüyü kim çıkarıyor? (Her türlü) işi kim idare ediyor? “Allah” diyecekler. De ki: Öyle ise (O’na asi olmaktan) sakınmıyor musunuz? (Yunus Suresi 31)”
Çiftçi toprağa bir tane tohum atıyor, bir de bakıyorsun bu bir tohumdan yüzlerce, binlerce tane çıkıyor. Yemesi ve kokusu pis olan kokuşmuş çamuru, yemesi ve kokusu güzel olan buğday, pirinç ya da herhangi bir taneciğe dönüştüren kimdir?
Gökkuşağının bütün renklerini dalgalandıran, organik kalıntıları şeker kamışına ve etrafa güzel kokular saçan gül ve çiçeklere dönüştüren kimdir?
“İşte O, sizin gerçek Rabbiniz olan Allah’tır. Artık haktan sonra, sapıklıktan başka ne kalır ki! O halde nasıl (sapıklığa) döndürülüyorsunuz?” (Yunus Suresi 32)
İşin ilginç ve tuhaf olan yanı, bazı insanların, yeryüzünde gezip dolaşarak yaratılışın nasıl başladığını araştırmak yerine, başını önüne eğerek yaratıcının zatını araştırmaya ve O (c.c.)’nun künhüne vakıf olmaya çalışmamalarıdır. O kimse aslında esas görevinden kaçmakta ve çirkin dehasını kötü bir işte göstermeye çalışmaktadır. Bu başını kuma gömüp etrafında olup biteni algılamama hali, İslam medeniyetinin yok olmasının ve evrensel yenilgilere uğramasının sebeplerinden birisi olmuştur.
Allah (c.c.)’ın sıfatlarını anlatan ayetleri anlama hususunda bizler ‘tefvîz’ (işleri Allah (c.c.)’a havale etme) görüşünü benimsemekteyiz.
Bizler yakîni olarak inanıyoruz ki, Allah Teala şanına yakışır biçimde arşına istiva etmiş ve hiçbir ortağı ve yardımcısı olmaksızın, yarattığı evrenin işlerini hikmetine uygun olarak düzenlemeye başlamıştır. Ayrıca yaratılmışın yaratıcıya ve hiçbir şeye gücü yetmeyen aciz bir beşerin, her şeye gücü yeten Kadir olan Allah (c.c.)’a yardım etmesi mümkün değildir.
Tüm insanların bu gerçeği bilmeleri, dolayısıyla da dualarında O (c.c.)’nun dışında hiçbir kimseye yönelmemeleri gerekir.
Kaynak: Muhammed Gazali / Kur’an’ın Konulu Tefsiri / bkz: 246-247
