Bakara Suresi; Yahudilerin elinde bulunan Tevrat’ın tahrif edildiğine ve bozulduğuna, dolaylı olarak işaret etmektedir
Hicretten sonra bütün çabalar, Medine-i Münevvere’de ilk İslam toplumunu oluşturmak için seferber edildi. Müslümanlar tek tek putperest entrikalarıyla mücadelede başarılı olmuşlardı. İşte aynı Müslümanlar, dinlerinde samimi ve ihlaslı oldular, sonuçta da toplumlarını bir araya getirip, devletlerini kuracakları bir vatan buldular.
Ancak Müslümanlar bu yeni yurtlarında bir başka düşmanlıkla, dinin sadece kendi ırklarının tekelinde olduğunu iddia eden Yahudilerin düşmanlığıyla ansızın karşı karşıya geldiler. Yahudiler bu yeni rakiplerine kaşlarını çatarak soğuk davrandılar, onlarla mücadele etmek için hazırlıklara başladılar ve onlara karşı gizli ve açık tuzaklar kurdular.
Hicaz’ın verimli bölgelerini kendilerine yurt edinen Yahudi kabileleri, Romalıların baskı ve zulümlerinden inançlarını kurtarmak için kaçmaya başladılar. Sonuçta;
- Ümmi Arapların yaşadığı bölgelere gelerek, onların arasında rahat bir hayat yaşadılar ve onlara hep tepeden baktılar.
- Putlarla savaşmak için hiçbir çaba harcamadılar, insanları Allah’a (c.c) davet etmediler ve beşeri öğretilerin yerine geçmesi için İlahi öğretileri onlara sunmadılar.
- Hayır! Onlar bunları yapacaklarına, dışa kapandılar, kendi miraslarına güvendiler ve dinin kendileri için bir imtiyaz olduğunu ve hiçbir kimsenin bu dine ortak olamayacağını zannettiler.
İslam dini gelmeye başladığı zaman, onlar bu ruh halleri üzere kaldılar mı? Hayır! Üstelik bu yeni ilahi öğretiyi reddettiler ve işleri altüst oldu.
Son peygamber onlara şefkatle yaklaşıp iyiliklerde yardımlaşmak için gayret gösterdi. Ancak onların kin ve nefretleri üstün geldi ve kötülükleri artmaya başladı. Artık Müslümanlar, yeni sahip oldukları bu hicret yurdunu, bir taraftan inşa ederken diğer taraftan da savunuyorlardı. Ayrıca toplumlarını vahyin yönlendirmesiyle kuruyorlar ve oluşmakta olan bu yeni toplumu, kin ve nefreti apaçık olan düşmanlara karşı da savunuyorlardı.
İşte böyle bir atmosferde; Kur’an-ı Kerim’in en uzun ve birbirinden farklı öğretileri en çok bünyesinde toplayan süre olan Bakara Süresi nazil oldu. Süre, Yahudilerin elinde bulunan Tevrat’ın tahrif edildiğine ve bozulduğuna, dolaylı olarak işaret etmektedir.
“O Kitap ki: Onda asla şüphe yoktur ve O, müttakiler için bir yol göstericidier (1)”. Sanki diğer kitaplar şüphe makamındadır ve içlerine sonradan eklemeler dolayısıyla, ne takvayı gerçekleştirebilir ve de davranışları temizleyip düzeltebilirler.
Bakara Süresinin saymış olduğu muttakilerin özellikleri çoktur.
Takva kavramı bu sürede, diğer sürelerden farklı olarak, otuz küsür yerde tekrar edilmektedir. Takva, birçok risalette diğer ümmetlerden de istenilen genel bir özelliktir . “Göklerde ve yerde ne varsa hepsi Allah’ındır. Sizden önce kendilerine Kitap verilenlere ve size Allah’tan korkun diye emrettik.. (2)”
İslam’ın beş şartından bahsetmesi sebebiyle Bakara Süresi diğer sürelerden ayrılır;
- Ey insanlar! Sizi ve sizden öncekileri yaratan Rabb’inize kulluk ediniz (3)
- Namazlara ve orta namaza devam ediniz. Allah’a saygı ve bağlılık içinde namaz kılınız (4)
- Ey iman edenler! Kendisinde alış verişin, dostluk ve kayırma bulunmayan gün (kıyamet) gelmeden önce, size verdiğimiz rızıktan hayır yolunda harcayın (5)
- Ey iman edenler! Oruç, sizden öncekilere farz kılındığı gibi, size de farz kılındı (6)
- Haccı Ve Umreyi Allah için tam yapın.. (7)
Bu sure Allah (c.c)’ın konuyla ilgili olarak eklenmesini istediği ayetleri eklemek için Medine dönemi boyunca hep açık kalmıştır. Zira Kur’an’da en son nazil olan ayetin, yüce Allah’ın (c.c) şu sözü olduğu herkesin malumundadır.
“Allah’a döndürüleceğiniz, sonra da herkese hak ettiğinin tam olarak verileceği ve kimsenin haksızlığa uğratılmayacağı bir günden (kıyamet gününden) sakının (8)”
Allah (c.c) müminleri üç ayette, kafirleri iki ayette, münafıkları ise tam otuz üç ayette anlatmaktadır. İşte bu, münafıkların tüm toplum katmanlarına verecekleri kötülüklerin endişesine ve etkilerinin tehlikesine işaret etmektedir.
Kaynak: Muhammed Gazali / Kur’an’ın konulu Tefsiri / bkz: 15-19
(1- Bakara 2) (2- Nisa 131) (3- Bakara 21) (4- Bakara 238) (5- Bakara 254) (6- Bakara 183) (7- Bakara 196) (8- Bakara 281)
