En büyük günah Allah Teala’ya şirk koşmaktır ve affı yoktur
Diğer büyük günahlardan bazıları ise;
- Allah Teala’nın emirlerine isyanda ısrar etmek;
- Allah Teala’nın rahmetinden ümit kesmek;
- Kendini Allah Teala’nın tuzağından emin hissetmek.
Kişinin dili ile işlediği büyük günahlardan bazıları ise;
Yalancı şahitlik;
Müslüman, hür, akıl baliğ ve namuslu birine iftira etmek;
Bir hakkı iskat edecek veya bir haksızlığı ispat edecek şekilde yalan yere yemin etmek. Bu, bir Müslüman’ın malını haksızca almak maksadına hizmet eden bir davranıştır. Sözkonusu mal, misvak ağacının küçük bir dalı bile olsa hüküm değişmez. Yalan yere yeminin ‘yemin-i kamus-batıran yemin’ olarak isimlendirilmesinin sebebi; kulu Allah Teala’nın gazabına maruz bırakmasındandır. Başka bir açıklamada ise, kulu cehenneme batırdığı için bu ismin verildiği söylenmiştir.
Sihir. Sihir, söz veya fiille yapılabilir O, eşyayı ve insanı değiştirip aslından çıkartır. Sihirbazlar, Felak Suresının “Düğümlere üfleyip büyü yapan büyücü kadınların şerrinden (Felak Suresi 4)” ayetinde, kendilerinden Allah Teala’ya sığınılması istenen zümreler arasında yer almaktadırlar.
Kişinin midesiyle işleyebileceği büyük günahlardan ise;
- Şarap ve diğer sarhoş edici içkileri içmek;
- Yetim malını haksız yere yemek,
- Bilerek faiz yemek.
- Cinsellik ile ilgili büyük günahlardan bazıları ise;
- Zina etmek;
- Lut (as) kavminin helakine sebep olan günahı işlemek.
Kişinin eli ile işleyebileceği büyük günahlardan ikisi;
- İnsan öldürmek;
- Hırsızlık etmek.
Büyük günahlardan biri de ayaklarla ilgili olup şudur:
Seferden ve savaş meydanından kaçmak. Bu gunah, komu-tanına itaattan ayrılan, herhangi bir zümreye bağlı olmayan ve geri dönmeyi düşünmeyen savaşçılar için geçerlidir. Büyük günahların sonuncusu ise bütün bedenle işlenen bir günahtır:
Anne babaya isyan; ebeveyne isyanı şöyle açıklayabiliriz. Evladın anne babanın kendisi için yaptığı taksime rıza göstermemesi, ondan bir istekte bulunduklarında karşılık vermemesi, bir şeyi emanet ettiklerinde ona ihanet etmesi, aç kaldıklarında kendisi tok iken onlara yemek vermemesi ve kendisini azarladıklarında onlara el kaldırması
Kaynak: Ebu Talib el-Mekki / Kalplerin Azığı (Kutü’l-Kulub) / C: IV / bkz: 9-10
