Kalpteki Yalnızlık Hissinin Bir Sebebi Olarak Günahlar
Günahların olumsuz sonuçlarından biri de kalpte muazzam derecede yalnızlık ve soğukluk meydana getirmesidir. Günah işleyen kimse kendini yalnız hisseder; Rabbi ile de insanlar arasına bir soğukluk girmiştir. Günahlar çoğaldıkça yalnızlık ve soğukluk da artar.
En acı yaşam, yalnızlık hissi çekenlerin korku dolu yaşamı, en güzel yaşam ise sıcak ilişkiler içinde olanların yaşamıdır. Aklı başında bir insan düşünce ve günahın lezzeti ile içine düşeceği korku ve yalnızlık halini bir kıyaslasa ne kadar kötü durumda olduğunu, zararının ne kadar büyük odluğunu anlar. Çünkü itaat sonucunda oluşacak ünsiyeti, dostluğun sıcaklığını, emniyet ve tatlılığı günahın neticesinde gelen soğukluğa, yalnızlığa, korkuları ve kaçınılmaz zararlara karşılık olarak satmıştır.
Nitekim bir şiirde şöyle denilmiştir;
- Günahlar seni sürüklese yalnızlığa,
- Bırak onların, yönel dostluğun sıcaklığına!
Bu meselenin sırrı şudur: İtaat, Rab Tealaya yakın olmayı gerektirir. Yakınlık arttıkça ünsiyet ve ilişkideki sıcaklık güçlenir. Masiyet ve Rabden uzaklaşmayı gerektirir. Uzaklık arttıkça yalnızlık ve ilişkideki soğukluk da artar.
Bu nedenle kul ile aralarında uzaklık bulunduğu için düşman arasında -her ne kadar o düşmanla iç içe olsa da, yakın olsa da- soğuk bir ilişki görülür. Aynı şekilde sevdiği kimseyle arasında -velev ki birbirlerinden uzakta olsunlar- ünsiyet ve yakınlık görülür.
İnsani ilişkilerdeki soğukluğun sebebi, taraflar arasında engel oluşturan perdedir. Bu perde ne kadar kalın olursa, söz konusu soğukluk da o kadar fazla olur. Gaflette yalnızlığı gerektirir ki, bundan daha şiddetlisi, masiyetin doğurduğu yalnızlık ve soğukluk; daha da şiddetlisi şirk ve küfür sonucu ortaya çıkan yalnızlık ve soğukluktur.
Bunlardan biriyle içli dışlı olan kimsede, bunlarla içli dışlı olduğu nispette soğukluk ve yalnızlık ortaya çıkar. Bu yalnızlık hissi ve ilişki soğukluğu yüzünde de kalbinde de görülür. Kendisi soğuk davrandığı gibi ona karşı da soğuk davranılır.
Kaynak: İbnu’l Kayyım el-Cevziyye / ed-Dua ve’d Deva (Kalbin İlacı) / bkz: 168-170
