Nimetlerin Değişmesi yada Kaybolması
Günahların olumsuz neticelerinden biri de nimetlerin yok olmasına ve yerini nikmetlerin almasına sebep olmalarıdır. Kulun yitirdiği her nimet bir günah sebebiyle; başına gelen her nikmet / azap da bir günah sebebiyledir.
Nitekim Hz Ali (r.a) ‘İnmemiştir bela, günah olmadan; kalkmamıştır bela, tevbe olmadan’ demiştir.
Allah Teala şöyle buyurmuştur: “Başınıza her ne musibet gelirse, kendi yaptıklarınız yüzündendir. O, yinede çoğunu affeder (1)’; Bunun sebebi şudur: Bir toplum kendilerinde bulunan (iyi davranışlar)ı değiştirmedikçe, Allah onlara verdiği bir nimeti değiştirmez… (2)’
Allah Teala, herhangi bir kimseye bahşetmiş olduğu nimeti, o kişi bizzat kendisi değiştirmedikçe değiştirmeyeceğini haber vermiştir. Yani kul, Allah’a itaatini isyanla; şükrünü nankörlükle; rızasını kazanmaya sebep olan şeyleri gazabını çekecek şeylerle değiştirmedikçe Allah ona olan nimetini değiştirmez. Kul değişiklik yaparsa, onun içinde bulunduğu halde, uygun bir karşılıkla değişiklik yapılır. Rabbin, kullara zulmedici değildir.
Kul masiyeti itaatle değiştirirse, Allah da ona yönelik olumsuz sonucu ve cezayı afiyet ve sağlıkla; zilleti izzetle değiştirir. Zira Allah Teala şöyle buyurmuştur: “…. Bir toplum kendilerindeki özellikleri değiştirinceye kadar Allah, onlar da bulunanı değiştirmez. Allah bir topluma kötülük diledi mi artık onun için geri çevrilme diye bir şey yoktur. Onların Allah’tan başka yardımcıları da yoktur (3)’
Allah Tela’dan aktarılan bazı kudsi hadisler de şöyle buyrulmaktadır: “İzzetim ve celalime andolsun ki kullarımdan biri benim sevdiğim bir hal üzereyken sevmediğim bir hale intikal etmeye görsün; Onu sevdiği durumdan sevmediği duruma naklederim. Kullarımdan biri benim benim sevmediğim bir halde bulunup da sonradan sevdiğim bir hale intikal ederse, onu sevmediği durumdan sevdiği duruma geçiririm!
Şair ne güzel söylemiş;
- Sahip ol elindeki nimete!
- Günahlar alıp götürür nimeti
- Kuşat nimeti Rabbe itaatte!
- Nice kullar hemen görür nikmeti.
- Sakın, zulümden gücün yettiğince!
- Kullara zulmün çetindir vehameti.
- İnsanlar arasında dolaş gönlünle!
- Zulmedenlerin gör akıbetini!
- Geride bıraktıkları şu meskenleri,
- Onların suçlanamaz en güzel şahitleri.
- Hiçbir şey zarar vermemiştir onlara,
- Bellerini büken zulümleri kadar.
- Geride bırakmışlar nice bahçeler, nice saraylar,
- Nice evler ve sağlam yapılı kaleler.
- Atılmışlardır cehenneme, yitirmişlerdir cenneti,
- Onlara erişmiş olan bu hal bir hayaldi halbuki.
Kaynak: İbnu’l Kayyım el-Cevziyye / ed-Dua ve’d Deva (Kalbin İlacı) / bkz 166-167
(1- Şura 30) (2- Enfal 53) (3- Ra’d 11)
